Eleuterokok kolczasty – gatunek rośliny należący do rodziny araliowatych. Obszar występowania obejmuje rejon Władywostoku i Chabarowska w Rosji, południowo-wschodnie Chiny, Sachalin, Japonię i część Korei.

Korzeń Kłącze jest sękate, kształtu nieregularnego walca o średnicy od 1,5 do 4 cm. Powierzchnia chropowata, podłużnie pomarszczona i szarawobrunatna do czerwonawobrunatnej. Kora o grubości około 2 mm, ściśle przylegająca do drewna. Twardziel jest jasnobrunatna a biel jest jasnożółta. Przełam wykazuje krótkie, cienkie włókna w korze i jest grubo włóknisty, szczególnie w wewnętrznej części drewna. Na dolnej powierzchni występują liczne walcowate i sękate korzenie o długości od 3,5 do 15 cm i średnicy 0,3–1,5 cm. Mają gładką, szarawobrunatną do czerwonawobrunatnej powierzchnię. Kora jest grubości około 0,5 mm i ściśle przylega do jasnożółtego ksylemu. Przełam jest nieco włóknisty. W miejscach gdzie zewnętrzna warstwa została usunięta, powierzchnia zewnętrzna jest żółtawobrunatna.

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski Korzeń eleuterokoka – wysuszone, całe lub rozdrobnione podziemne narządy o zawartości minimum 0,08% sumy eleuterozydu B i eleuterozydu E.

Samodzielne rozmnażanie eleuterokoka jest czasochłonne. Nasiona można wysiewać dopiero po stratyfikacji, czyli kilkumiesięcznym przechowywaniu w wilgotnym piasku w niskiej temperaturze. Najprostszym sposobem pozyskania nowych roślin jest rozmnażanie przez sadzonki zielne pobrane od rośliny matecznej.