Dzięgiel leśny
- By :
- Category : Rosliny zielarskie
- Tags: środek wiatropędny

Dzięgiel leśny – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Gatunek eurosyberyjski. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Bylina szybko rosnąca, osiąga 1,5 m wysokości. Łodyga prosto wzniesiona, dęta, naga, obła, słabo rozgałęziona, w górnej części delikatnie bruzdowana. Kłącze białawe, rozgałęzione, o gorzkim smaku i zapachu marchwi.
Roślina dwuletnia lub bylina. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty protandryczne, zapylane głównie przez muchówki. Siedlisko: w środkowej Europie porasta tereny nizinne i wyżyny, rzadziej pogórze i góry. Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych, jednak rozprzestrzenił się na łąki kose, okresowo wilgotne, zarośla krzewiaste i zbiorowiska okrajkowe.
Lubi podłoże próchniczne, wilgotne i lekko kwaśne lub obojętne.
Roślina lecznicza, dawniej stosowana w medycynie ludowej. Surowiec: korzeń dzięgla lekarskiego Angelicae sylvestris radix. Zawierają olejek eteryczny (felandren), związki acetylenowe, umbeliferon, gorycze i żywice. Działanie: Korzeń był używany jako środek wiatropędny, uspokajający i regulujący pracę żołądka.