Czermień błotna

Rosliny zielarskie

Czermień błotna, d. czermień błotny, czerwień błotny, wodna wsza – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju czermień, z rodziny obrazkowatych. Płożąca roślina zielna, osiągająca wysokość 15-40 cm. Rośnie na kwaśnych mokradłach i brzegach zbiorników. Roślina jest trująca, ale właściwości te zanikają po suszeniu lub gotowaniu. Wykorzystywana jest jako ozdobna do nasadzeń nad zbiornikami wodnymi, jest też jadalna (po obróbce), a dawniej stosowana była też jako lecznicza.

Rośliny jadalne: W Szwecji wysuszone i sproszkowane kłącze czermieni błotnej, zawierające skrobię, było dodawane do mąki używanej do pieczenia chleba. W Bangladeszu z gotowanego kłącza przygotowuje się potrawę typu curry. Owoce, wysuszone i ugotowane, nadają się do spożycia. Są niesmaczne, ale bogate w składniki odżywcze. Indianie Ameryki Północnej z suszonych i sproszkowanych jagód i nasion przygotowywali mąkę.

Rośliny lecznicze Napar z korzeni czermieni stosowany był przez Indian Gitksan do przemywania oczu niewidomym, przy krwotokach i problemach z oddychaniem. Indianie Kri używali czermieni do leczenia obolałych nóg. Irokezi wywar z korzeni oraz okłady z pędów czermieni stosowali lecząc ukąszenia węży. Indianie Potawatomi stosowali okłady z korzeni przy obrzękach.

Roślina wykorzystywana była leczniczo także w Europie. Surowcem leczniczym było kłącze znane jako Radix dracunculi palustris i stosowane było jako lek na ukąszenia węży.
Współcześnie roślina w zasadzie nie jest stosowana do celów leczniczych, ewentualnie rzadko w lecznictwie ludowym. Rośliny magiczne Indianie Gitksan dodawali czermień do napojów magicznych.

Rośliny ozdobne Czermień błotna uprawiana jest jako roślina ozdobna w oczkach wodnych. Najlepiej rośnie w stojącej lub wolno płynącej wodzie. Wymaga podłoża błotnistego, najlepiej żyznego i kwaśnego. Preferuje pełne słońce, ale dobrze rośnie również w warunkach zacienionych. Rozmnażanie przez podział kłączy wczesną wiosną lub z nasion. Jest rośliną niepodatną na choroby i szkodniki oraz mrozoodporną – rośnie od 2 do 6 strefie mrozoodporności. Zalecane jest usuwanie zamierających liści i partii kłączy.

Rosliny zielarskie
Jeżówka wąskolistna

Jeżówka wąskolistna – gatunek byliny, należący do rodziny astrowatych. Występuje naturalnie w Ameryce Północnej. W Polsce jest uprawiana, niekiedy dziczeje. Roślina odporna na mróz. Wymaga stanowiska w pełnym słońcu i żyznej gleby. Wskazane jest ściółkowanie. Po przekwitnięciu kwiatostany obcina się. Rozmnaża się przez podział albo przez sadzonki. Źle znosi przesadzanie. …

Rosliny zielarskie
Jeżówka purpurowa

Jeżówka purpurowa – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. We florze Polski czasami przejściowo dziczejąca z upraw. Surowiec zielarski Ziele jeżówki purpurowej – wysuszone, całe lub rozdrobnione kwitnące nadziemne części rośliny oraz korzeń jeżówki purpurowej – wysuszone, całe lub rozdrobnione podziemne części rośliny. Oba surowce powinny zawierać …

Rosliny zielarskie
Jemioła pospolita

Jemioła pospolita, jemioła biała, strzęśla – gatunek rośliny z rodziny sandałowcowatych. Występuje na terenie niemal całej Europy oraz w południowej i zachodniej Azji. Jest to roślina półpasożytnicza, ma zdolność prowadzenia fotosyntezy, podczas gdy wodę i sole mineralne pobiera od drzewa-żywiciela. Jemioła jest rośliną leczniczą. Jemioła rośnie na drzewach pobierając substancje …