Cieciorka pstra – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Gatunek tradycyjnie zaliczany do rodzaju cieciorka, po rewizji ujęć taksonomicznej od 1989 roku gatunek ten włączany jest do rodzaju Securigera. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do lipca. Najłatwiej spotkać ją można na przydrożach, miedzach, słonecznych stokach wzgórz i suchych łąkach. W górach występuje po regiel górny. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Trifolio-Geranietea. Roślina trująca. Pochodzi z Azji i Europy, ale rozprzestrzenił się także w Nowej Zelandii i Północnej Ameryce. Jest również uprawiany w wielu krajach świata.

W Polsce na stanowiskach naturalnych jest dość pospolity. Roślina wieloletnia o pokładających się i rozgałęzionych pędach osiągających długość od 30 do 100 cm. Pod ziemią wytwarza długie, rozgałęzione, cienkie i mocne kłącze.

Roślina lecznicza: Dawniej była używana w celach leczniczych, obecnie zaprzestano jej stosowania ze względu na trujące własności. Surowiec zielarski : Ziele, zawierające glikozyd koronilinę, garbniki, gorycze, sole mineralne. Działanie: Napar z ziela cieciorki może być stosowany jako lek pomocniczy w kuracji nerwicy serca, bo posiada zarówno działanie uspokajające, jak i regulujące rytm serca. Napar ten działa ponadto łagodnie moczopędnie.

Roślina ozdobna czasami uprawiana ze względu na swoje ładne kwiaty. Nie nadaje się do ogrodu, gdyż jest ekspansywna i swoimi cienkimi kłączami szybko się rozrasta. Może być jednak używana jako roślina okrywowa na skarpach, gdyż dobrze umacnia strome stoki.