Bożodrzew gruczołowaty, znany również jako ajlant gruczołowaty, bożodrzew gruczołkowaty lub bożodrzew chiński – gatunek roślin z rodziny biegunecznikowatych. Roślina pochodzi z Chin. Obecnie rozpowszechniona zarówno w Europie jak i Ameryce Północnej. W Polsce dość często uprawiana, szczególnie w zachodniej części kraju. Drzewo zaliczane do gatunków inwazyjnych, szkodliwych dla rodzimych gatunków flory.

Surowiec zielarski: kora, pozyskiwana z młodych dwuletnich gałązek i owoce. Zawartość: niewielkie ilości alkaloidów, do 12% garbników, saponiny, simarubina, związki kumarynowe i gorycze. Działanie: W Chinach kora, w miarę możności świeża, posiadająca silne właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne, stosowana jest wewnętrznie w postaci odwaru, do leczenia ciężkich i uporczywych biegunek, oraz jako środek wymiotny. Ten sam odwar jest specyfikiem przy pomocy którego zwalcza się tasiemce i glisty – pasożyty przewodu pokarmowego. Poza tym także stosuje się go jako specyfik przeciwgorączkowy, przeciwskurczowy i zwalniający akcję serca. Dalej, w leczeniu malarii – astmy, kołatania serca i
czerwonki.

Owoce stosuje się jako środek pomocniczy w leczeniu nieregularnego miesiączkowania, zbyt obfitych krwawień menstruacyjnych, oraz żylaków odbytu. W medycynie ludowej narodów Azji Środkowej wywarem z liści bożodrzewu leczy się wrzody. Ajlantem nie wolno się leczyć na własną rękę, ale zawsze za wiedzą i zgodą lekarza.
Drewno: wykorzystywane w meblarstwie i przy produkcji papieru. Liście: podobnie jak morwa wykorzystywane w hodowli jedwabników. Sok żywiczny: stosowany do produkcji pokostów.